Liqalar və futbolçular arasında səviyyə fərqi, klubların büdcəsi, tarix və avrokubok təcrübəsi...

Bütün bunların fonunda “Qarabağ”ın “Tottenhem”lə səfər oyununda qələbə qazanacağını düşünmək əbləhlik olardı. Mütəxəssislər, jurnalistlər, hər kəs uduzacağımızı deyir, uzaqbaşı 1 xala ümid edirdi. Amma belə proqnozlar Londondakı qarşılaşmanın 8-ci dəqiqəsinə - rumıniyalı müdafiəçi Drequşin meydandan qovulana qədər keçərli idi. Oyundan əvvəl “Qarabağ”ın səfərdə qələbə qazanacağını demək nə dərəcədə əbləhlik idisə, oyundan sonra 0:3 hesablı məğlubiyyətinə bəraət qazandırmaq da o dərəcədə əbləhlikdi. Kim bilir bir də nə vaxt hansısa rəqib komandanın artıq 8-ci dəqiqədə azlıqda qalmasını görəcəyik... Ümumiyyətlə, görəcəyikmi?!

Elə bu məqamdan başlamaq istəyirəm. “Tottenhem” çapında rəqiblərin “Qarabağ”ı ciddi şəkildə təhlil etdiyinə kimsə məni inandıra bilməz. Sadə bir dəlilim var: təhlil edən komandanın oyunçuları Olavio Juninyonun daim rəqib qapısı önündə belə pressinqlə top aldığını və dəfələrlə qol vurduğunu görərdi. Amma baxmayıb, görməyib ki, 8-ci dəqiqədə azlıqda qaldı. Açığı, bu azlıqda qalmaq məqamı da bir qədər təzadlıdı. Ona görə ki, erkən sərt cəza rəqibi toparlanmağa, bizimkiləri isə arxayınlığa vadar etdi. Mənə elə gəldi ki, “Qarabağ”ın oyunçu və məşqçu heyəti “ən azı 1 xal cibimizdədi” düşüncəsi ilə yaşamağa başladı.

Mən zahirən kiçik görünən, ancaq Azərbaycan klublarının və yığmalarının yaralı yerinə çevrilən penaltinin də üzərində çox dayanmaq istəmirəm. Hərçənd həmişə də düşünmüşəm ki, penaltidən, heç olmasa, “çərçivə”yə düşə bilməyən futbolçunun bir daha o “nöqtə”yə yaxınlaşması günahdı.

Hə, gələk əsas məsələnin üstünə... “Qarabağ”ın srağagün axşam zəif oynadığını demək ədalətsizlik olardı. Təbii, heyətlər bərabər olanda “mahmızlar” çempionumuza göz açmağa imkan vermirdi, topa həsrət qalmışdıq. Amma Drequşin qovulandan sonra bizimkilərin əl-qolu açıldı. Yetərincə çox qol vəziyyəti yaratdıq, Juninyo, Zubir, Benzya, Toral fərqlənməyə borclu idi. Ancaq hər dəfə son anda nəsə çatışmırdı. O “nəsə”nin adını Qurban Qurbanov qoymalıdı. Oyunçuların ustalıq səviyyəsi, adi gərginlik, rəqibin ad-sanından çəkinmək, konsentrasiya çatışmazlığı - ən müxtəlif amilləri sadalamaq olar. Yeganə gerçəklik budu ki, son illərdə ilk dəfə yay fasiləsində heyətlə bağlı böyük itkilər verməyən “Qarabağ”da işlər qaydasında getmir. Son üç avrokubok oyununda 20-yə yaxın qol imkanı boşa verilib, bu oyunların hər birində hücumun son mərhələsində aşkar çatışmazlıq görmüşük. Qurban bəy “futbolçularıma çox da iradım yoxdu, amma daha yaxşı oynaya bilərdilər” deməklə həm özünə, həm də yetirmələrinə təsəlli verir. Daha yaxşı oynaya bilərdilərsə, bəs onda niyə oynamırlar? Doğrudanmı, bəzilərinin fikri-zikri yayda aldığı milyonluq transfer təklifinin yanındadı?

Pley-offa çıxmaq istəyən komanda belə bəsit qollar buraxmamalıdı. Bəli, Koxalski 2-ci qolda çıxışda səhv etdi, 3-cü qolda isə topu önünə yox, yana qaytarmalıydı. Bəs həmin anlarda müdafiəçilər harda idi?

Ümumiyyətlə, “Qarabağ”ın son avrokubok oyunları ilə bağlı sual çoxdu. İş ondadı ki, səbəbləri tapmaq üçün vaxt da yoxdu. Ağdamlılar artıq oktyabrın 3-də “Malmö” ilə oyuna çıxacaq. Çempionun qəddini düzəltməsi üçün gözəl şansdı. Sonra artıq gec olacaq.

HUŞƏNG