Bu gün “Futbol+”in ilk sayının işıq üzü görməsinin 25 ili tamam olur.
Tam 25 ildi Azərbaycanın mətbu bazarında “Futbol+” də var, dövrün və zamanın bütün çətinliklərinə, ağrı-acısına, gözlənilməzliklərinə rəğmən, hələ də yaşayır, ayaqdadı. Əlbəttə, 25 il o qədər də uzun müddət deyil, insanlıq tarixi üçün bəlkə də bir göz qırpımıdı. Amma qəzetimizin yarandığı dövrü, jurnalistika və bazar reallıqlarını nəzərə alanda, doğrudan da, uzun və ibrətamiz bir yol keçmişik.
Biz heçdən yarandıq; ölkədə idmana və futbola sevginin ən aşağı səviyyəyə endiyi, yeni-yeni nəşrlərin müntəzəm yarandığı və tarixə qovuşduğu zaman kəsiyində bir neçə entuziast həvəs və şəst ilə ortaya atıldı ki, biz də varıq! Nəinki varıq, həm də bu ölkəyə idman səlnaməsini doğru-dürüst, obyektiv, operativ, tərəfsiz və qərəzsiz yazan bir nəşr bəxş etməyə iddialıyıq. İndi bu sözləri yazıram, amma həyəcandan tüklərim biz-biz durur. Nə gizlədim, mən uzun, ağır bir yola qədəm qoyduğumun fərqində olsam da, bu yolun bizi – kiçik kollektivi hara aparıb çıxaracağını bilmirdim.
Xoşbəxt bürc alında doğulduğumuza, sadəcə, bəxtimiz gətirdiyinə görə, ya da hansısa başqa səbəbdən oxucu bizi çox tez sevdi, dərhal öz yaxını və əzizi kimi qəbul etdi, SSRİ dövrünün basmaqəlib yazı və yanaşma üslubundan çox uzaq olduğumuzu anladı, bizim də bu ölkəni və onun idmanını ən azı özü qədər sevdiyimizin fərqinə vardı. Bu artıq ilk və möhtəşəm qələbə idi! – mətbu bazarına orijinal, oxucu ilə məhz onun dilində danışan qəzet gəlmişdi. İndi qalırdı yalnız bu qəzetə sahib çıxmaq, gənclərin səhvlərini təcrübəsizliyə bağışlamaq, çətin anlarında onlara dəstək vermək.
Çətinlik isə çoxdan da çox idi. Bax, indi bilgisayar arxasında oturub bu sətirləri yazdığım anda yadıma yazıları yığdırmaq üçün növbəyə durduğumuz, redaksiyanın soyuq və nəm otaqlarında, özü də masanın üstündə gözümüzün acısını aldığımız, işıq sönərkən bilgisayar qucağımızda Ələşrəf Əlizadə küçəsində işıq gələn dalan axtardığımız, hətta bir tikə çörəyə möhtac qaldığımız günlər düşür. İnsan bütün çətinliklərin öhdəsindən gəlməyə qadirdi. Müxtəlif kitablardan oxuduğumuz bu gerçəyi hər kəs həyatında müəyyən dərəcədə sınaqdan keçirib. Təbii ki, biz də Terminator və ya Supermen deyildik, sadəcə, daha gözəl günlərin, idman terminologiyası ilə desəm, qələbələrin gələcəyinə böyük ümidlər bəsləyirdik, Azərbaycanın gec-tez zəfər yoluna çıxacağına adımız qədər inanırdıq. Saysıs-hesabsız və sarsıdıcı məğlubiyyətlər bəzən adamda ruh düşkünlüyü yaratsa da, çox tez o auradan uzaqlaşır, yenidən işə köklənir, oxucu ilə görüşə, onu ümidləndirməyə tələsirdik.
Allah şahiddi ki, mən lap ilk gündən oxucu ilə səmimi, insani ünsiyyətin tərəfdarı olmuşam, onun qəzetin həyatına hansısa şəkildə təsir göstərməsinə çalışmışam. Nə qədər primitiv ifadə kimi görünsə də, xalqdan uzaq düşən heç bir media qurumu uzun müddət yaşaya, sevgi və populyarlıq qazana bilməz. Hər bir nəşr oxucu, onun zövqü və ehtirasları ilə hesablaşmalı, ancaq kütlənin təsiri altına da düşməməlidi. Hesab edirəm ki, bu 25 il ərzində “Futbol+”in qazandığı ən böyük uğurlardan biri də ölkə idmanında yaşananlara obyektiv və savadlı münasibət bəsləməyə qadir vətənpər oxucu-azarkeş bazası formalaşdırmaqdı. “Futbol+” oxucusu yetərincə savadlı, vətənpərvər və hadisələrə öz baxış bucağı olan adamdı, vətəndaşdı və bu üzdən bizim üçün çox dəyərlidi!
Bu məqamda istər-istəməz bir sual yaranır: görəsən, “Futbol+” olmasaydı, bu qədər uzun müddət yaşamasaydı, nə olardı? Bəlkə də Azərbaycan mətbuat tarixi çox şey itirməzdi. O mənada ki, bizdən əvvəl də, sonra da işıq üzü görən qəzetlər olub, müəyyən fəaliyyət göstəriblər. Ancaq onu da dəqiq bilirəm ki, “Futbol+” olmasaydı, bu ölkədə idman və futbol ilə yaxından maraqlanan bütöv nəsillərin içində böyük bir boşluq yaranardı!
Odu ki, “Futbol+”i 25 yaşına çatdıran, bu yolda hər cür əziyyətə qatlaşan, inciyəndə, küsəndə də, qəlbindəki sevgiyə “əsir düşüb”, yardım əlini uzatmağa çalışan hər kəsə ürəkdən təşəkkür edir, uğur arzulayıram. 25 yaşımız mübarək! Çoxlu belə illərə!
MAHİR