Xoşbəxt günlər yaşayırıq. Dövlətimizin Qarabağ adlı problemi, dərdi yoxdu.
Bu gün həmin zəfərdən 2 il keçir. Xalq olaraq əsgərlərimizlə qürur duyuruq. Həmin vaxt canından keçən övladlarımızın, qardaşlarımızın ruhu qarşısında baş əyirik. Qazilərimizə cansağlığı arzulayırıq.
Döyüşlərdə iştirak edənləri unutmaq olmaz. Onlar qələbənin əsas memarlarıdı. Azərbaycan futbol camiəsində də Vətən müharibəsində iştirak edənlər var idi. Jurnalist Daşqın Əzizov da hadisələrə canlı şahidlik edənlərdəndi. Həmkarımız Şuşa uğrunda gedən döyüşlərdə də iştirak edib, hətta yaralanıb.
“Football-plus.az” olaraq Daşqınla əlaqə saxlayıb bayram münasibəti ilə təbrik edib, Zəfər Günü ilə bağlı fikirlərini səsləndirməsini istədik:
"Artıq zəfərimizin iki ili tamam olur. Müstəqillik tariximizin şanlı səhifəsinin bir parçası olduğuma görə şadam. Amma xalqımıza, ölkəmizə bir də müharibə arzulamıram. Müharibə bəşər tarixinin ən böyük bəlasıdı. Elə bir məfhumdu ki, qazanan tərəf də itirir. Minlərlə gənc şəhid oldu, ağır-yüngül yaralandı, psixoloji travma aldı. Hansı ki, ömrünün axırına qədər onunla yolyoldaşı olacaq.
Mən Şuşanın azadolunma xəbəri xalqa elan edilən gün döyüş əməliyyatlarında idim. Buna Şuşa ətrafında gedən son döyüş də demək olar. Noyabrın 8-də ermənilər Xankəndidən xeyli sayda canlı qüvvə və texnika ilə Şuşaya təkrar hücum etməyə hazırlaşırdılar. Onların bu planının qarşısını almaq üçün bizim tabor Şuşa - Xankəndi yoluna yeridildi. Bir sözlə, qanlı döyüş oldu, döyüş yoldaşlarımı itirdim. Dəhşətlisi o idi ki, gözümün qarşısında can verirdilər, əldən də nəsə gəlmirdi. Havadan, qarşımızdan - bir sözlə, hər tərəfdən atırdılar. Həmin an təkcə Allahdan kömək diləyirdik. Mərmimiz bitirdi, ehtiyat sursat gəlib çatmırdı, yaralı döyüşçülər qanı axa-axa çığırırdılar. Yanıma mərmi düşən an burnumdan qan açıldı. Hiss etmirdim, beynim silkələnmişdi, heç nə eşitmirdim. Burnumdan açılan qanın qoxusu barıt qoxusuna qarışmışdı. Bu halda ağır yaralı döyüş yoldaşıma kömək edərkən özüm də gülləyə tuş gəldim. Mühasirə halqasında idik. Güllə yaxın məsafədən atıldığından bədənimin bir tərəfindən girib, digər tərəfindən çıxdı. Həmin an həyatla bağım üzüldü, öldüyümü sandım. Amma döyüşçülərimizin ayaq səslərini eşidirdim. Başımı yerdən qaldırıb, yeriməyə başladım və təxminən yarım saat sonra Şuşa Qalasına çatdım. Təfərrüata çox varmadım, dərinə getsəm, gərək uzun-uzadı danışam (gülür). Allah vətən uğrunda canından keçən şəhidlərimizə rəhmət eləsin. Yaralı döyüşçülərə şəfa diləyirəm. Bir daha müharibə olmasın".
İLKİN SULTANLI