Dünən Bakı yenə iflic idi. Yağış, paradla bağlı hazırlıq və nəhayət, “Qarabağ”ın axşamkı oyunu.

“Qarabağ”ın evdə keçirdiyi avrokubok oyunlarında paytaxtda həyat dayanır. Artıq bu reallığı qəbul etmək, anlamaq və barışmaq lazımdı. Təsəvvür edirsizmi, bir soyuq payız gecəsində Bakıda kücələr dolub-daşır, saat 12-dən sonra dillərdə yalnız “Qarabağ”ın adı var. “Kaşuk o qolu vursaydı, udacaqdıq”, “Napoli” ilə nə vaxt oynayırıq”, “növbəti mərhələyə çıxmaq üçün daha nə qədər xal lazımdı” və s. və i.a. Adam istər-istəməz söhbətə qoşulur, nəyisə səhv salanın sözünə düzəliş etmək istəyirsən, müzakirələrin bir fərdinə çevrilirsən. Maraqlı həyatdı, vallah. Bu həyatın, yaşadığımız günlərin və hisslərin qədrini bilmək lazımdı. Bir də Allah bilir nə vaxt yaşayacağıq eyni hissləri? Ümumiyyətlə, bir də yaşayacağıqmı?!

Bilmirəm, fərqinə varıbsız, ya yox, “Qarabağ” bu ölkədə eyni anda milyonları sevindirməyi, duyğulandırmağı, düşündürməyi, kədərləndirməyi bacaran tək varlıqdı. Torpaqlarımız işğal altında olanda Qarabağ milli özünüdərkin əsas rəmzi, cəmiyyəti silkələyən hərəkətverici qüvvə, əsas milli ideya idi. İndi isə onun yerini “Qarabağ” tutmağa başlayır.

Əslində o Qarabağla bu “Qarabağ” arasında ayrılmaz mənəvi-ruhani-ülvi bağ var. Qurban Qurbanov etiraf etmişdi, doğrudan da, belədi: Qarabağın işğaldan azad olunması komandanın da, futbolçuların da obrazını dəyişib. Sanki sözün yaxşı mənasında beyinləri yuyulub, köhnə hüceyrələr çıxarılıb, əvəzinə yeni – qələbə hüceyrələri qoyulub. Yoxsa özündən bütün komponentlərdə qat-qat güclü olan rəqibə qarşı bu nə dirənişdi, nə müqavimətdi, nə əzəmətdi? Komanda hər oyuna sanki dünyanın sonu yetişibmiş kimi çıxır. Və nədənsə mənə elə gəlir ki, Qurban bəy artıq özü 24 komanda arasına düşməyin mümkünlüyünə dəhşətli dərəcədə inanır. İndi qalır həmin ideyanı, fikri, düşüncəni, hədəfi futbolçuların da qələbə hüceyrələrinin üzərinə, DNT kodlarına yazmaq! Liqa mərhələsinin son dörd oyununda “Qarabağ”ın əsas hədəfi bu olmalıdı. Addım-addım, oyun-oyun irəliləmək, xalların üzərinə bacardıqca nəsə əlavə etmək, öz cəsarətdindən qorxmamaq! “Qarabağ” cəsarətindən qorxmasa, hər şey yaxşı olacaq. İstər əlbəyaxa davaya çıxan, istər döyüşə girən hər kəsə tanış olan hisslər var: ilk anlarda bir qədər narahat olur, həyəcanlanırsan. Amma savaş həyat tərzinə çevrilən kimi durum asanlaşır.

“Qarabağ” “Ferentsvaroş”u adlayıb liqa mərhələsinə düşəndə necə böyük savaşın iştirakçısı olacağını bilirdi. Odu ki, bu durumu qəbul etmək və irəliləmək lazımdı. İlk 4 oyunda 7 xal toplayandan sonra növbəti 4 oyunda 3-4 xalın çatışmazlığına qurban getmək ağır olar. Ey, “Qarabağ” camiəsi, məni eşidirsizmi?

ORXAN