Kamran İbrahimov: “Əsas səbəbkar mənəm, amma yenilgidə hamının günahı var”
Ötən həftəmiz qara gəldi. Cümə axşamı U-21 səfərdə Lixtenşteynə boyun əydisə, iki gün sonra ölkənin əsas komandası Macarıstan qarşısında aciz qaldı. Ümumi götürəndə macarlara məğlubiyyət sensasiya kimi qəbul olunmadı. 2016-cı ildə AÇ-2016-nın final mərhələsində çıxış edən, üç ay əvvəl dünya çempionatının finalçısı Xorvatiyanı udan Macarıstan millisinə yenilgini çətin də olsa, həzm etmək olur. Amma Lixtenşteynə uduzmaq...
Dəhşətlisi, bilirsiz, nədi? Bu ölkənin U-21 yığmasının 4 illik tarixində ilk qələbəsini bizimkilər üzərində qazanması. Ona görə də yığma üzvləri daha çox tənqid olunur, məlum yenilgi faciə kimi qəbul olunur.
Artıq vətəndə olan səbəbkarların bir neçəsi ilə əlaqə saxlayıb, Lixtenşteyn biabırçılığı ilə bağlı fikirlərini öyrənmək istədik. Hamısı da eyni məqamı – qol vura bilməməyi əsas gətirdi.
Musa Qurbanlı: “Belə olacağını nəinki gözləmirdik, heç ağlımıza da gəlməzdi. Olduqca ağır yenilgi oldu. Hələ də başa düşmək, qəbul etmək olmur. Meydana birmənalı şəkildə qələbə qazanmaq üçün çıxmışdıq. Arxayınlıqdan qətiyyən söhbət gedə bilməz. Bu baxımdan hazırlıqlı idik. Sadəcə, matçın əvvəlində gözlənilməz qol buraxmağımız yerinə düşmədi. Müdafiədə bir dəfə boşluğa yol verdik, onda da penalti oldu. Lixtenşteyn onsuz da müdafiə olunurdu, hesab açılandan sonra hamılıqla geri çəkildilər. 90 dəqiqə ərzində oynayan, hücum edən, qol vəziyyəti yaradan tərəf biz idik. Əlverişli imkanlarımız da oldu, amma fərqlənə bilmədik. Məncə, başlıca səbəb qol vəziyyətlərini boşa verməyimiz idi. Niyə vura bilmirik? Görünür, ustalıq səviyyəsi aşağıdı. Üzərimizdə çox işləməliyik. Başqa hansısa səbəb görmürəm. Lixtenşteynə məğlubiyyət faciə adlandırıla bilərmi? Bunu deməklə rəqibə yuxarıdan aşağı baxmış kimi görünə bilərik. Bəlkə də kimlərinsə gözündə faciədi. Bunun səbəbi də ilk qələbələrini bizimlə oyunda qazanmaları idi. Bizdən əvvəl qalib gəldikləri oyunlar olsaydı, bəlkə də bu dərəcədə ajiotaj olmazdı. Şəxsi fikrimi bilmək istəyirsizsə, yenilgini faciə yox, imtahan adlandırardım. Bizim üçün yaxşı dərs oldu. Çətin olsa da, bu nəticəni unutmalıyıq ki, növbəti matçlara hazırlaşa bilək. Lixtenşteyn ilk qələbəsini bizimlə qarşılaşmada əldə etdisə, deməli, futbolda hər şey mümkündü. Yəni sabah biz də iddialı komandaları məğlub edə bilərik. Ona görə də futbol ictimaiyyətini inamlı olmağa, gələcəyə nikbin baxmağa səsləyirəm. Mənim üzr istəməyimlə nəsə düzələcəksə, problem yoxdu. Məncə, əsas üzr istəmək yox, qarşıdakı oyunlarda uğurlu nəticə qazanmağı düşünməkdi”.
Rövlan Muradov: “İnanırsız, deməyə söz tapmıram. Özüm hələ də məğlubiyyətin şokundayam, inana və qəbul edə bilmirəm. Çünki belə olacağını heç kim gözləmirdi. Arxayınlıqdan qətiyyən söhbət gedə bilməzdi. Hətta oyundan əvvəl baş məşqçi arxayınlaşmamağı, rəqibi ciddiyə almağı dönə-dönə tapşırmışdı. Oyunun əvvəlində penaltidən qol buraxdıq. Yerdə qalan 80 dəqiqəni hücum etdik, qol vəziyyətləri yaratdıq. Sadəcə, son zərbəni vura bilmədik. Məğlubiyyətin hər kəsin bildiyi bir səbəbi var, o da topun qapıya girməməsidi. Mənim də, Musanın da yaxşı imkanlarımız oldu. Son zərbəni vurmaqda ustalıq çatmırdı. Qapıçıları mənim zərbəmə əla reaksiya göstərdi. Əsas milli ilə keçirdiyimiz yoldaşlıq görüşündə uduzsaq da, əla oynamışdıq. İnandırım sizi, həmin oyunun yarısını orda oynaya bilsəydik, rahat qələbə qazanardıq. Seçmə mərhələ yeni başlayıb, qarşıda çox oyun var. Bilirəm, rəqiblər güclüdü. Amma yenə də acı yenilgini unutdurmaq üçün əlimizdən gələni etməyə çalışacağıq. Ardıcıl iki oyunu evdə keçirəcəyik. Bu dəqiqə hər cür tənqidi qəbul edirik. Sadəcə, təhqirlərə yol verilməsini istəmirik. Heç bir futbolçu məğlub olmaq istəməz. Bəzən hər şey edirsən, alınmır, rəqib qalib gəlir. İnşallah, növbəti oyunlarda qol vəziyyətlərini dəyərləndirməklə azarkeşləri sevindirərik”.
Kamran İbrahimov: “Oyuna baxmısız? Neçə hücumları oldu? Siz mənə sual verirsiz, mən də sizə cavab vermək üçün soruşuram. Türkiyə - Fransa oyununa, yəqin ki, baxdız. Eyni səviyyədə oyun oldu, hücum edən tərəf fransızlar idi, amma qələbəni qazanan türklər oldu. Bəzən belə də olur. Nə qədər hücum edirsən-et, qalib gələn rəqib olur. Penalti epizoduna gəlincə, oyuna çıxanda adam istəkli olur. Mən də komandamı qoldan xilas etmək üçün mövqeyimi tərk etmişdim. Topa oynamaq istəyirdim, rəqib özünü yerə atdı. Belə baxanda orda qayda pozuntusu da yox idi. Bir də ki, penalti hamının başına gələcək işdi. Mən olmazdım, başqası olardı. Əsas səbəbkar mənəm, amma yenilgidə hamının günahı var. Yaxşı, deyək ki, 10-cu dəqiqədə 11 metrlik cərimə zərbəsindən top buraxdıq. Axı qalan dəqiqələrdə qol vura bilərdik. Neçə-neçə qol şansımız oldu. Məğlub olmuşuqsa, hamının günahı var. Bəzən belə oyunlar olur. Sən qol bura bilmirsən, rəqib vurur və qalib gəlir. Məsələn, sabah Fransanı məğlub etsək, fransız azarkeşlər komandanı qınayacaq. Yəni belə olması normaldı. Ümid edirəm ki, növbəti matçlarda bu yenilgini unutduracağıq. Lixtenşteynə uduzmağımız başqa oyunların hamısında uduzacağımız anlamına gəlməməlidi”.
HƏBİB