Fasilə dönəmindən yeni çıxmışıq deyə, nisbi sakitlikdi. Qaynaşma, çaxnaşma, ağlaşma, hər nə varsa, hamısına ara verilib. Amma bir məqam var ki, bu məni xeyli vaxtdı düşündürür. “Neftçi”nin başına gələnləri deyirəm. Çempionata uğurlu başlayan, “Qarabağ”ın Avroliqanın qrupunda oynadığı dönəmdə rəqiblərin daşını daş üstə qoymayan bakılılar kiminsə, nəyinsə qurbanı olmaqdadı. Dekabrın 1-dən bu yana baş verən proseslərə və olaylara diqqət edək.
Ötən ilin son ayının ilk günü. Masazırın “Əlincə Arena”sında “Sabah”ın qonağı olan Bordinin yetirmələri artıq ilk hissənin ortalarında Tural Axundovun meydandan qovulması ilə azlıqda qalmışdı. Buna baxmayaraq, fasiləyə hesabda üstün yollanmaq mümkün olmuş, ikinci yarıda Marko Deviçin fərqi azaldan qolu, çox keçmədən Baqali Dabonun qırmızı vərəqə alması oyunun tempini bir az da artırmışdı. Meydan sahiblərinin cəhdlərinə baxmayaraq, yekunda 3 xalı “Neftçi”lilər evlərinə aparmışdı.
Amma həmin gün “Əlincə Arena” qələbə yox, savaş meydanını xatırladırdı. Oyunun gedişində və bitimində qonaq azarkeşlərin hakimləri və “Sabah”lıları küçə söyüşlərinə “qonaq etməsinin” üstündən dəqiqələr keçməmiş ölkənin ən köklü klubunun idman direktoru Ceyhun Sultanovun mətbuatda özündə çarpıcı sözləri əks etdirən müsahibəsi dərc olundu. İntizam Komitəsi iclasda müsahibəyə görə Sultanova 10 oyunluq cəza kəsdi, klubu 16 min manat məbləğində cərimələdi. Sonrada cəza və cərimə yarıbayarı azaldılsa belə, qələbənin dadını çıxarmaq istənilən halda mümkün olmadı.
Həmin ayın 9-u. Yenə çempionat oyunu, bu dəfə 14-cü tur, rəqib “Sumqayıt”, məkan isə “Bakcell Arena”. Oyuna itkilərlə çıxan “ağ-qaralar” “Qarabağ”la xal fərqinin “əriməməsi” üçün meydanda can qoymalı, bir həftə əvvəl Masazırda yaşananların və məlum qərarın cavabını baxımlı oyun, layiqli nəticəylə verməliydi. Alınmadı. Ağıllı müdafiəsi və təhlükəli əks-hücumları ilə diqqəti çəkən “kimyaçılar” özlərinə hava-su kimi lazım olan 1 xalı qazanmağa nail oldu. Bu heç-heçə “Qarabağ”la 5 xallıq fərqin 3-ə enməsi demək idi.
Premyer-liqanın ilk yarısı başa çatır. Növbədə kubokun 1/4 final mərhələsinin oyunlarıdı. Tərslikdən məkan yenə “Bakcell Arena”, rəqib yenə “Sumqayıt”. Bakılılar hələ oyun başlamamış, bir gün əvvəl – dekabrın 14-də ilk zərbəni alır. “Əlincə Arena”da yaşananlara görə “Forza Neftçi”nin rəhbəri Sübhan Əliyev Baş Mütəşəkkil Cinayətkarlıqla Mübarizə İdarəsinə dəvət olunur. Dindirilir və sərbəst buraxılır.
Qrupun azarkeşləri etiraz və ehtiyat olaraq “Sumqayıt”la hər iki oyunda komandalarına dəstək verməkdən boyun qaçırırlar. “Neftçi” çoxlarının gözləmədiyi halda özündən qat-qat zəif rəqibinə 0:2 hesabı ilə məğlub olur. Cavab matçına olan-qalan ümidlər isə dekabrın 19-da “Kapital Bank Arena”nın yeni döşənmiş qazonunda dəfn olub, torpağa tapşırılır. Hədəfləri yüksək olan “ağ-qaralar” qalibi olmaq istədiyi iki yarışın birindən əlini üzür. 2018-dəki oyunlar qurtarır və hamı istirahətə yollanır.
Yeni ilin ilk günləri. Gündəmdə yenə “Neftçi”di. Budəfəki olay meydanda yaşanmır. Heç tribunalıq da bir şey yoxdu. Hadisə Tbilisi prospektində yerləşən hündürmərtəbəli binada yaşanır. Xüsusi hazırlıqlı oğrular yeni ilin ilk günlərində binanın damından öncə 19-cu, daha sonra 11-ci mərtəbəyə soxularaq soyğunçuluq edirlər. 11-ci mərtəbədəki mənzildən pul, qızıl-zinət əşyaları və qadın şubası oğurlandıqdan az sonra məlum olur ki, qarət olunan ev Ceyhun Sultanova məxsus imiş. Bəli, düz bir ay əvvəl İntizam Komitəsinin pul cəriməsi kəsdiyi həmin Sultanova.
Ağır dərddi, çox ağır. Bir ayın içində “Sumqayıt”la oyunda 2 xal itirmək, bir neçə gün sonra azarkeşlərini də itirmək təhlükəsi ilə üzləşmək, kubokdan əlini üzmək, idman direktorunun cəza və cəriməyə layiq görülməsinə, bir ay sonra evinin soyulmasına şahidlik etmək – bütün bunlar boşuna ola bilməz. “Neftçi”yə ya göz dəyib, ya da kimsə əməl edib. Odu ki, fasilə müddətindən yararlanıb problemi üzə çıxarmaq lazımdı. Bordin komandanı gizlədə bilər, amma cadunun, “göz”ün, ah-nalənin gizli qalmasına əsla razı olmaq olmaz.