Roza Əliyeva: “Həmin gün sanki böyük bir fəlakətdən qurtulduq”
Onu hər gün görürük. O isə bizi ayda cəmi bir dəfə. Bilirsiz, söhbət kimdən gedir? Təbii ki, mühasibimiz Roza Əliyevadan. Bəli, o “Futbol+”in fəaliyyətində əvəzsiz rol oynasa da, sıravi reportyor üçün ancaq məvacib günü lazımdı. Bir iqtisadçı kimi əminliklə deyə bilərəm ki, mühasibat işi çox çətindi. Amma Roza xanım illərdi bu işi dayanmadan, yorulmadan görür. 20 ildi “Futbol+”də bütün pul-para işləri onun əlindən keçir. Bizi “uşaqlar, maaş gəlib, gəlin götürün” deyib sevindirən də, “bu ay gecikəcək, başqa çarəmiz yoxdu” deyib üzən də odu. Odu ki, yubiley ərəfəsində qəzetimizin həyatında önəmli rol oynayan xanımla söhbətləşməmək günah olardı.
- Roza xanım, “Futbol+” yaranandan burda çalışırsız. Bura gəlişinizi necə xatırlayırsız?
- Bura 1997-ci il martın 1-də gəlmişəm. O vaxt yalnız “Hürriyyət” qəzeti var idi. Bir müddət sonra “Futbol+” həmin qəzetin əlavəsi kimi çıxdı. Əvvəl “Hürriyyət” qəzetinin rəhbəri Qurban Məmmədov idi. Bibimoğlu Bəhruzun məsləhəti ilə məni o dəvət etmişdi. O vaxt Şərurda bir ticarət təşkilatında mühasib işləyirdim. Sonra bura gəldim, Qurban müəllim mənə iki-üç sual verdi. Sonra dedi ki, ölənə kimi bir yerdə işləyəcəyik. Ertəsi gün “Hürriyyət”də baş mühasib kimi fəaliyyətə başladım, ardınca “Futbol+”in baş mühasibi oldum.
- Adətən, mühasiblər bir yerdə qalmırlar, tez-tez iş yerlərini dəyişirlər. Nə əcəb 20 ildi bir yerdə işləyirsiz? Heç darıxmırsız, yorucu deyil?
- İşimi çox sevən adamam. Bu mənim ixtisasımdı və sənətimə çox bağlıyam. Yerimi dəyişməyi xoşlamıram. Bir kollektivə ki, öyrəşdin, ordan getmək istəmirəm. Rayonda işləyərkən də belə idim. Ümumilikdə 35 illik iş təcrübəm var. Qəti darıxmıram. Sumqayıtda yaşayıram, Bakıda işləyirəm. Cavanlıqda daha rahat idi. Yorulmağın nə olduğunu bilmirdim. Yollar da əziyyət vermirdi. İndi bir az yorğunluq olur. Amma düşünürəm ki, sona kimi burda qalacam.
- Lap köhnə “Futbol+” ilə indiki arasında nə fərq hiss edirsiz?
- O vaxt mən də cavan idim, işimi çox asan görürdüm. Qəzetə gəlincə, indi maliyyə işi çətinləşib. Əvvəllər satış yüksək idi. İnternet dövrü sürətləndikcə qəzetə diqqət azaldı. Çox vaxt qəzeti köşklərdə alıb, oxuyub qaytarırlar. Amma indinin özündə də qəzeti sevənlər qalıb. Arada avtobusda-metroda bizim qəzeti oxuyanları görüb sevinirəm.
- Bu dövr ərzində üzləşdiyiniz, yadınızda qalan ən maraqlı hadisə hansıdı?
- Çox hadisələr olub. İndi hamısını birdən yada sala bilmərəm. Amma bir olayı heç vaxt unutmaram. Hər il kollektivlə rayonlara səfər edirik. Bir dəfə Qəbələyə getmişdik. Uşaqlar da yeyib-içmişdilər. Tahir adlı işçimiz var idi. Uşaqlarla dağa qalxmaq üçün mərcləşdi. Bir az da içmişdi. Dağ da lap hündür, təpəsi görünmürdü. Tahir o halda ora qalxdı. Hamının ürəyi tutulmuşdu. Nə illah etdik, düşmək istəmirdim. Qorxurduq ki, yıxılar, zədələnər. O həyəcan indiyə kimi canımdadı. Güclə, yalvar-yaxarla onu aşağı düşürdük. Həmin gün sanki böyük bir fəlakətdən qurtulduq.
- Bu dövr ərzində əlinizə ən çox nə qədər pul düşüb?
- 10 min manatdan çox pulu saydığım olub. O vaxtlar daha çox pul görürdüm. Hər ay vergiləri köçürürdüm. İndi isə elektron sistemdi. Əvvəllər 4-5 min pulu qoyurdum cibimə, rahat çəkildə gəzirdim.
- Olubmu ki, pul kisənizi hardasa unudasız və ya itirəsiz?
- Xoşbəxtlikdən belə hal başıma gəlməyib. Mən çox diqqətli insanam. Düzdü, çantamdan şəxsi pulu oğurlayıblar. Amma işin pulunu heç vaxt itirməmişəm. Bu da işə olan sevgimdən irəli gəlir.
- Necə düşünürsüz, bir əməkdaş heç bir problemlə üzləşməmək üçün indiki zamanda nə qədər məvacib almalıdı?
- Ən azı 700-800 manat maaş almalıdı. Uşaqların çoxu ailəlidi. Bir ailənin normal dolanışığı üçün ən azı bu qədər pula ehtiyacı olduğunu düşünürəm.
- Onda bizi fədakar insan saymaq olarmı?
- Təbii ki, olar.
- Adətən, maaşlar gecikəndə redaksiyada hərəkətlilik artır. Təbii ki, sizin yanınıza gəlirik, “nə vaxt olacaq, haçan gözlənilir?” sualları ilə. Həmin vaxt hansı hisslər keçirirsiz?
- Təbii ki, narahat oluram. Nə edək, necə eləyək deyə düşünürəm. Görürəm ki, hamı gözünü maaşa fikib. Çalışıram uşaqların pulları vaxtında ödənilsin. Onlara görə ayın axırını səbirsizliklə gözləyirik. Çünki işçilərin maaşını ödəyək, lazımi yerə xərcləsinlər.
- “Maaş gəlib, gəlin götürün” dediyinizdə yanınıza ilk kim gəlir?
- Ən tez qaçan Tahir Mirzədi. Onun vəziyyətini başa düşürəm. Onun iqtisadi vəziyyəti çətindi. Bilirəm ki, burda kimin maddi durumu yaxşıdı, ya pis.
- Mənim durumum necədi?
- Sən cavan oğlansan, qazandığını özünə xərcləyirsən. Həm də bədxərc deyilsən. İstəyəndə çox, istəyəndə də az xərcləyirsən.
- Sizi maaşla bağlı ən çox kim narahat edir?
- Bizim texniki işlərimizi görən Namiq. O tez-tez gəlib soruşur ki, maaşlar nə vaxt olacaq. Xeyr, onu pisləmək fikrim yoxdu. Sadəcə, onun daha çox ehtiyacı olduğunu görürəm.
- Maaşlar veriləndən sonra pulu ən tez qurtaran və avans üçün yanınıza gələn kimdi bəs?
- Mənim qarşıma standart cədvəl gəlir. Avansları Cəsurdan götürürlər. Amma ən çox avans götürən Rəşad Qasımovdu.
- Uşaq gəlib görür ki, ona nisbətən az qonorar yazıblar. Həmin vaxt üz ifadəsi necə olur?
- Maaşın az və ya çox olması məndən asılı deyil. Uşaqlar nə qədər yazırlarsa, ona uyğun da maaş alırlar. Ona görə də çox deyinmirlər.
- Yadıma gəlir, bir dəfə 100 manat pul itirmişdiz, bütün redaksiyanı alt-üst etmişdiz. Nə oldu o pulun axırı?
- Həmin 100 manatı məvacibimdən tutdular. O pulu itirməmişdim. Cəsurla haqq-hesab edəndə səhv olmuşdu, mənə 100 manat az təhvil verilmişdi. Amma mənim boynumda qaldı. Əslində 50-50 tutulmalıydı. Lakin olub-keçdi, eybi yoxdu.
- “Futbol+”in ən yüksək maaş büdcəsi hansı döcrə təsadüf edir?
- 2004-2005-ci illərdə vəziyyət yaxşı idi. Həm də qəzet bahalı deyildi. Yaxşı satılırdı. Manatın da dəyəri var idi.
- Ölkənin bir nömrəli idman qəzetində çalışırsız. İndiyə kimi bu qəzeti oxumusuz və ya hansısa futbol oyununa baxmısız?
- Arada olur ki, oxuyuram. Amma çox maraqlı deyiləm. Futbola da nadir hallarda baxıram. Dünən (srağagün) “Qarabağ” “Atletiko” ilə heç-heçə oynadı. Xalq sevinir, sanki komandamız qələbə qazanıb.
- Redaksiyada sizlə ən çox sözü çəp gələn kimdi?
- Cəsur Məmmədov. Çünki birlikdə hesab-kitab edirik. Arada söz-söhbət olur. Amma deyir ki, xətrini çox istəyirəm.
- Burda çox kollektivlər görmüsüz. Ən yaddaqalan hansı olub?
- Sona Zeynalovanın işlədiyi dövrləri unutmaq mümkünsüzdü. Buranın açarı onda idi. Sona xanımı çox mərd və sadə insan kimi xatırlayırıq. Onun heç vaxt əsəbləşdiyini görməmişdik. Allah ona rəhmət eləsin. Amma digər uşaqlar da olub ki, yaxşı yadımızda qalıb.
- Çıxıb gedən reportyorlardan ən çox kimin yeri görünür?
- Burda İlkin Xəlilov işləyirdi. O, çox yaxşı uşaq idi. Xətrini çox isəyirəm. Səbuhi və İxtiyarı da unutmaq olmaz. Yaxşı uşaqlar çox olub. Ümumiyyətlə, mənim üçün hamı əzizdi.
- “Futbol+”ə arzularınız nədi?
- Bu qəzət daim yaşasın. Hər zaman mehriban olaq. Gəlirimiz daha bol, qələmləriniz iti olsun. Daha yaxşı yazılar yazıb, partlayış edəsiz. Necə ki “Futbol+” indi bir nömrədi, elə də davam edin. Hamınıza cansağlığı arzukayıram.
ŞƏFİ ŞƏFİYEV
