Qəzetçilik çox çətin işdi. Həqiqətən də bir qəzetin araya-ərsəyə gəlməsi üçün böyük əmək sərf olunur. Burda iş yalnız yazmaq, redaktə etmək, qəzeti çapa göndərmək və satmaq ilə bitmir. Qəzetdə elə adamlar var ki, siz onları nə görürsüz, nə də yazılarını oxuyursuz. Heç imzaları da olmur. Bunlar operatorlardı. Onlara “gözüəgörünməz qüvvə” də deyə bilərik. Düzdü, son vaxtlar elmi-texniki tərəqqi ilə bu vəzifəyə artıq ehtiyac qalmayıb. Hər kəsin fərdi kömpüteri var, hamı klaviaturada yazmağı bacarır. Amma “Futbol+”in 20 illik ömründə xeyli operatora ehtiyac duyulub. Elə vaxt olub ki, bir neçə operator birgə çalışıb. Bəlkə də məhz həmin əməkdaşlar “qəzetçilik qoxusunu” ən yaxşı duya bilənlərdi. Görəsən, onlar həmin illəri necə xatırlayır?
Esmira Xəlilova: “Mahir mənim qrup yoldaşım olub. O vaxt “Hürriyət” qəzetində işləyirdim. 1997-98-ci illər idi. “Futbol+”ə də ordan keçdim. Operator kimi çalışırdım, yazılar hazırlayırdıq. Mahir, Vüsal, Rövşən, İlkin və başqalarının yazıları əlimizin altından keçirdi. Ən yaxşı diqtə edən Mahir müəllim idi. Onu heç kimlə müqayisə etmərəm. Orda işləyə-işləyə ondan o qədər şey öyrənmişəm ki. Sonra həmin təcrübəni, öyrəndiklərimi işimdə tətbiq etmişəm. Onun redaktəsi, söz seçimi, müsahibələri həmişə gözəl olurdu. Təzə gələn uşaqlar isə zəif oxuyurdular. Səhvləri çox olurdu. Həmin illəri heç vaxt unutmaram. Maraqlı kollektivimiz var idi, gənc, həvəsli. Düzünü desəm, bir qəzetin 20 il yaşayacağını düşünməzdim. Bu ağlımın ucundan belə keçməzdi. Artıq böyük bir dövr keçib, uğurlu yol olub. “Futbol+”ə arzularım sonsuzdu. Mahir müəllim başda olmaqla hamıya uğurlar, cansağlığı arzulayıram. 30, 40, 50 illik yubileyləri qeyd edək. “Futbol+”in səsi yalnız Azərbaycandan yox, dünyadan gəlsin”.
Sənubər Kazımova: “Bu qəzetin ilk nömrəsini biz yığmışıq. O vaxt “Futbol+”in kompüteri yox idi. Biz “Hürriyyət”in kompüterində işləyirdik. Çox əziyyətlə, 6 gün işləyirdik. Jurnalistlər özləri yığa bilmirdilər. Redaksiyada kompüter qıtlığı var idi. Bütün yük bizim üzərimizdəydi. Üstəlik, Mahir bəy də bizi bazar günü də çağırırdı (gülür). Çox əsəbləşirdik. O vaxtlar çox maraqlı idi. Gözəl kollektivlə çalışırdıq. O vaxt insanlar gözəl, münasibətlər də səmimi idi. Ən çox Mahir bəy yazı yığdırırdı. Mən də onu qıcıqlandırırdım, xətrinə dəyirdim. Bazar günlərinin hirsini ondan çıxırdım. Rəşad, Vüsal və Rövşən çox utancaq oğlan idi. Qızarır, başlarını aşağı salırdılar (gülür). Biz onlara kömək edirdik. Çünki qaydaları yaxşı bilirdik. Rövşənin diqtəsi çox ağır idi. Düzünü deyim, mən “Futbol+”ə hər zaman qısqanmışam. Bizim ailədə hər zaman birinci yerdə bu qəzet olub. Mahir bəy vaxtının 100 faizini o qəzetə sərf edib və davam edir. Yarımsaat, bir saat evdə olur, həmişə qəzet haqda danışır. Davalarımız da olub bununla bağlı. Çox səmimi deyim, əsəbləşsə də, Mahirin ailəsi qəzet olub. Bu, əsl övlad sevgisidi. Onun çalışqanlığını, əməyini görəndə fikirləşirdim ki, bu qəzet 20 il yox, daha uzunömürlü olacaq. Hərdən ondan övladlarımızın yaşını soruşuram. Vaxt olur ki, deyə bilmir. Çünki fikri-zikri qəzetdi (gülür). Qəzetə daha uzun ömür arzulayıram. Mahirin əməyi yerdə qalmasın. Biz o vaxt necə mehriban idiksə, kollektivə də eyni mehribanlıq arzulayıram. Orda xeyli jurnalist yetişib. Qısqansam da, çox qürurlanıram. Bu qəzetin adı daha da ucalardan gəlsin. O vaxt toyumuzda Zeynal müəllim çıxış edəndə demişdi ki, Mahir, sən ölkədə olmayan şeydən, yəni futboldan yazırsan. Həmin sözləri heç vaxt unutmaram. Amma uğurlar gəldi, Mahir qəzeti ən yüksək səviyyədə qurdu. Hamınıza uğurlar diləyirəm”.
Könül Niftəliyeva: “Məni tarixə qaytardız. O vaxtları çox yaxşı xatırlayıram. Hər şey əla idi. Düzdü, arada davalarımız, söz-söhbət də olurdu (gülür). 2003-cü ildən 2008-ə qədər orda işləmişəm. Əvvəlki kollektiv çox yaxşı idi. Yeni gələndə mənim üçün yazı yazmaq çox çətin idi. Sonra Xəyalə mənə kömək etdi, öyrəşdim. Gecə 12-yə qədər qalırdım. Metroya güclə çatırdım. O vaxt yazını ən ləng diqtə edən Mehman idi. O bizim ömrümüzü çürüdürdü (gülür). Saat 12-yə kimi ona görə qalırdıq. Mahir müəllim o vaxt növbətçilik sistemi yaratmışdı. Həftədə bir dəfə növbətçi olurduq. Orda iş yoldaşım Röyal var idi. Onunla birlikdə Tahirin başına oyunlar açırdıq (gülür). Deməli, bir dəfə Röyal mənimlə Tahirin şəklini düzəltmişdi. Güya mən gəlinəm, Tahir də bəy. Onu otağın divarına vurmuşdu. Arxamızda da Polad Ələmdar var idi. Çox dəhşətli dava-qırğın olmuşdu. Tahiri dəli eləmişdik. Mahir müəllim də deyirdi ki, Tahirin ürəyi zəifdi, bir gün sizin əlinizdən öləcək (gülür). Xatirələr çoxdu. Mən “Futbol+”in onilliyində olmuşam. İstərdim ki, 20 illiklə bağlı tədbir olsun, köhnə uşaqlar yığışsın. Çox sevinərəm. Qəzetə uzun ömür arzulayıram. Qələminiz iti olsun”.
Səlminaz Qasımova: “2001-dən 2006-ya kimi çalışmışam. Çox yaxşı illər keçirmişəm orda. Ağır iş rejimi olsa da, kollektivimiz gənc və çalışqan idi. Münasibətlərin xoşluğu bizə işin ağırlığını unutdururdu. Ən asan yazılar daxili şöbədə olurdu. Uşaqlar mətni səlis diqtə edirdilər. Ən pis oxuyanlar isə Natiq və Mehman idi. Həm də yazıları çox olurdu. Xatirələrim çoxdu. İndi bir-biri xatırlaya bilmərəm. İşdən ayrılandan sonra da köhnə uşaqlarla danışırıq. Müxtəlif tədbirlərdə üz-üzə gəlirik. Əlaqələrimiz yaxşıdı. “Futbol+” qəzetinə uğurlar diləyirəm. Mahir müəllimə çox böyük hörmətim var. Çox savadlı və yaxşı insandı. Onun əməyi çox böyükdü. Odu ki, bu liderliyi hər zaman əlində saxlasın”.
ŞƏFİ ŞƏFİYEV