Dəyərli millət vəkili, Mətbuat Şurasının sədri Əflatun Amaşov dünən “Azərbaycan” radiosunun səhər efirində qonaq idi. Həmkarımız İlkin Babanın bizə yaratdığı fürsətdən istifadə etdim və ölkə mətbuatının bir nömrəli sorumlusu olan cənab Amaşova minlərlə oxucunun sevimlisi olan “Futbol+” qəzetinin düşdüyü durumla bağlı sual ünvanladım. Sağ olsun, səbrlə dinlədi və... Və heç nə. Şəxsən mən sualıma cavab ala bilmədim, Əflatun müəllim. Cavabınız “bu məsələlər Mətbuat Şurasında yox, KİVDF-də müzakirə edilir, qərarı onlar verir” cümləsiylə başlayan kimi barmağımı dişlədim. Hiss etmək çətin deyildi ki, cənab Amaşov da məsələnin mahiyyətindən xəbərdardı, amma onu dilə gətirmək istəmir, dəqiq cavabdan yayınır.
Necə yəni, biz etmirik, onlar edir? Az-çox mətbuatla maraqlanan, prosesləri izləyənlər bilir ki, KİVDF-nin Mətbuat Şurasının razılığı olmadan qərar verməsi mümkünsüzdü. Əflatun Amaşov təkcə məmur və millət vəkili olaraq yox, həm də bir həmkar, oxucu, vətəndaş kimi “Futbol+”in haqq səsinə səs verməli, onun dövlət yardımından kənarda qalmasının ədalətsizlik olduğunu dilə gətirməli idi. Amma bunu etmədi. Özü də “Futbol+”in oxucusu olduğunu desə belə, 22 yaşlı qəzetə vurulan badalağı əngəlləməyi, 22 illik tarixə sayğısını göstərməyi vacib bilmədi. Yayındırıcı cavablar, məsuliyyətdən yaxa qurtarmaq üçün cəhd, bəhanə dolu sözləri bir-birinin arxasınca düzmək ona yaraşan davranış deyildi. Gizlətmirəm, Əflatun Amaşov məni çox məyus etdi. Özü də mənim sualımın davamı Mətbuat Şurasının davranışları, problemin həllinə kömək üçün hansısa tədbirlərə əl atılıb-atılmayacağı ilə bağlı idi. Cənab Amaşov bu barədə də heç nə demədi. Belə başa düşdüm ki, Mətbuat Şurasının sədri, millət vəkili və özü də jurnalist olan bir şəxs 22 yaşlı bir qəzeti problemlərlə baş-başa qoymaqdan heç narahat deyil, “Futbol+”i və onun fədakar kollektivini taleyin ümidinə buraxmağa hazırdı. Çox təəssüf, Əflatun müəllim!
Baş redaktorumuz, “Futbol+” adlı əsərin yaradıcısı, onu fədakarlıqla qoruyan Mahir Rüstəmli KİVDF-nin qərarının haqsız olduğu barədə dəfələrlə açıqlama verib. Qəzetin mövqeyini, etirazların səbəblərini yetərincə əsaslandırıb. Buna görə də mən təkrarçılıq etməyəcəm. Əminəm ki, Fondda oturanlar özləri də verdikləri qərarın haqsız olduğunun, “Futbol+”ə qarşı adil davranmadıqlarının fərqindədi. Amma prosesin axarını dəyişmək, ölkə mətbuatının ən vacib və oxunaqlı nəşrlərindən birinə haqq etdiyi dövlət yardımını vermək fikrində deyillər. Adamı yandıran da ən çox budu. Fərqi yoxdu, kollektivin, yaxud da bir fərdin haqqını kəsmək yaramaz davranışdı. İnsan bu ədalətsizliyə dözmək, haqsızlıqla barışmaq, sənin haqqının kəsilib başqasına verilməsi ilə barışmaq istəmir. “Futbol+” kollektivinin də apardığı mübarizənin qayəsi, amalı budu. Söhbət heç də bir parça çörəkdən, ac qalmaqdan getmir. Allaha şükürlər olsun, “Futbol+” kollektivinin hər bir fərdi öz sahəsinin ən yaxşılarındandı, işlərinin öhdəsindən də layiqincə gəlməyi bacarırlar. Siyavuş Novruzovun sözü olmasın, indi Azərbaycanda acından ölən yoxdu. Belə olan halda yazmağı, düşünməyi, ortaya məhsul, “Futbol+” boyda əsər qoymağı bacaranların da bundan qorxusu ola bilməz.
Mahir Rüstəmli “Futbol+” adlı qəzet yaradanda, onu bütün Azərbaycana sevdirməyi bacaranda cəmi 21 yaşı var idi. Təsadüfi deyil ki, onun toyunda usta qələm sahiblərindən biri Zeynal Məmmədli “sizin işiniz çətindi, Azərbaycanda olmayan şeydən – futboldan yazırsız” demişdi. Bəli, Mahir Rüstəmli və onun fədakar ordusu düz 22 ildi Azərbaycanda olmayan şeydən yaza-yaza “Futbol+”i ayaqda saxlayıb, onu böyüdüb, sevdiriblər. Özü də təkcə qəzeti yox, elə top oyununu da. Onu təbliğ edib, ölkəyə gələn əcnəbiləri də Azərbaycan futbolu ilə hesablaşdırıb, gəlmələrə də bir çox həqiqətləri başa salıblar. “Futbol+” təkcə idmandan yazan qəzet, mətbu orqan, yaxud da iş yeri deyil, bura böyük bir məktəbdi. Öz şagirdlərinə yazmağı, yaratmağı, vətəni və onun idmanını sevməyi, dürüstlüyü, halal zəhmətlə yaşamağın vacibliyini öyrədən bir məktəb. Bu gün Mahir bəy 21 yaşı cavan oğlan deyil. Deməli, yaşı, təcrübəsi, bacarığı ona imkan verir ki, ortaya yeni idman saytı qoysun, yaxud da ictimai-siyası mətbuatda özünü təsdiqləsin, yeni üfüqlər açsın. Eləcə də Kənan Həsənov, Mirağa Mirzəyev, Həbib Aslanov, Fariz Əliyev, Rəşad Qasımov, Tahir Mirzə və ya başqa “Futbol+”çilər. Onların hansı biri bu gün mətbuatda özünə yeni iş yeri tapa bilməz ki?! Amma onlar bunun dərdində deyillər. “Futbol+”çilər öz şəxsi prinsiplərinə, maddi qazanclarına görə yox, 22 yaşlı qəzeti, Azərbaycan mətbuatının dəyərli incisini yaşatmaq uğrunda mübarizə aparırlar. Onları da güclü edən, təslim olmamağa qoymayan məhz budu. Qarın davası, bir parça çörək uğrunda mübarizə yox, “Futbol+”i yaşatmaq dərdi, bunun mənəvi məsuliyyəti.
“Futbol+” yaşamalıdı, biz onu yaşatmalıyıq. Düz 22 ildi qəzetin adıyla yanaşı yazılan “Vətən idmanı və idmançıları ilə ucalsın” kəlmələrinin məsuliyyəti hər kəsdən bunu tələb edir. “Futbol+” yaşamalıdı ki, biz vətəni onun idmanı və idmançıları ilə ucalda bilək!